Omdat Martien wilde voetballen richtte hij zelf maar een club op.
Martien van de Mortel wilde voetballen. Dus richtte hij maar een voetbalclub op. Die in Someren-Heide, waarvan hij nu ruim 52 jaar erelid is, waar de slogan 'éen doen, één gevoel' is en een pater ooit furore maakte in de spits.
Of ze wel eens bij hun midvoor te biecht gingen, die vraag kregen spelers van SVSH toen pater Van Rooy uit de Hei er nog meespeelde. ,,Dat hadden wij niet nodig", zegt Martien van de Mortel nu. ,,
De pater was unne goeie."De geestelijke ging voorop in het jaar dat SVSH kampioen werd. De laatste wedstrijd begon om 17.00 uur en tot die tijd was de pater bezig met de biecht, hij had zijn voetbalkleren onder zijn toog aan en er stond een auto klaar, daardoor kon hij meespelen én we wonnen.
Martien van de Mortel is een rustige, bescheiden man, meer iemand van het regelen dan van het praten: ,,Als ik 't van het praten moest hebben, was ik nooit erelid geworden." Met plezier denkt hij terug aan de club die hij 58 jaar geleden in zijn eentje oprichtte.
Op zijn 22e was hij van plan te gaan voetballen bij grote broer SV Someren. ,,Ik wilde me daar opgeven tijdens een training, maar niemand luisterde naar mij." Zijn vader wel en die tipte hem om zelf een voetbalclub op te richten. Dat heeft Martien toen gedaan. ,,Ik moest blanco beginnen maar zette toch door. Met hulp van de kapelaan werd huis aan huis een uitnodiging bezorgd voor de oprichtingsvergadering. Na afloop had SVSH al zeventig leden."
Als secretaris van de club had Van de Mortel het druk met vanalles en nog wat. ,,Ik heb kandidaten gezocht voor het bestuur, was hoofdredacteur van ons clubblad, hoofdleider van de junioren, scheidsrechter én ik heb me teen maat nog enkele jaren een frietkraam gerund in De Hei. De opbrengst was voor de SVSH-kas natuurlijk. ,,Én op zondagmiddag was ik een van de Heise voetballers die hun wekelijkse wedstrijd speelden en dat was het allerleukste."
De eerste trainer, een beroepsmilitair
'die zich ook zo gedroeg', hield het na een paar maanden alweer voor gezien en vertrok. Toen heeft Van de Mortel het verdere seizoen zelf ook nog mee de trainingen verzorgd en maakte hij met nog iemand de opstellingen. ,,Ik stond dus elke zondag opgesteld."
Hoogtepunten uit zijn carrière als voetballer slaat hij liever over. Vooruit, die van de schijnbeweging dan. ,,Vóór mij stonden twee tegenstanders drie meter uit elkaar, ik maakte een schijnbeweging en liep ongehinderd tussen de spelers door. Ik denk nu nog dat dit onbewust was, het is me daarna nooit meer gelukt." Of die keer dat hij in de krant las dat 'M. v.d. Mortel met een prachtige kopbal de gelijkmaker scoorde'. ,,Die kopte ik met de ogen dicht."
In de kantine hang de hele geschiedenis van de voetbalclub aan de muur. Van de Mortel wijst een aantal spelers aan op de elftalfoto uit de beginjaren. ,,Die zijn allemaal overleden. Alle medebestuursleden zijn er ook niet meer, ik ben nog de enige."
